Gördün mü sığır sürülerinin yanında
Yaprakların düştüğünü akarsu yarıklarına
Akarsu yarıklarına?

Gördün mü yılların tepeciğine düşmüş
Kuruntularım solmuş,
Hepsi solmuş?

İşkilli bir çabuklukla koşan
Karayeli üzüntülerimizin
Ve benim üzüntülerimin!

Gördün mü sığır sürülerinin yanında
Yaprakların düştüğünü akarsu yarıklarına,
Akarsu yarıklarına?

Ekim serenadım abartmakta
Bir cenaze sesini ayda,
Ay ışığında.

İşkilli çabuklukla koşan
Karayeli üzüntülerimizin,
Üzüntülerimin!

Bir köpek koşuyor vadiden.
Uzaklaşalım gidip şu ağaçlı yoldan,
Kasvetli yoldan!

Ekim serenadım abartmakta
Bir cenaze sesini ayda,
Ay ışığında.

Denilir ki her ağaç boşanırmış yaprağından
Ve kabuğundan,
Yaşlı kabuğundan.

Bak işte, yılların yamaçları üstüne düşmüş
Kuruntularım solmuş,
Hepsi solmuş?

Emile Nelligan
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Not: Şair, sonbaharda akarsu yarıklarına düşen yaprakları iri bir tür örümcek olan
tarantulalara benzetiyor.