yollarına bakmaktan yoruldu gözlerim
ellerimde soldu sevda çiçeklerim
sıklaşır yüreğimde isyan nöbetleri
dil inkar etse de söylemez gerçekleri

erteledim umutlarımı geciken baharlara
alışık değilim hüzünlü vedalara
içim burkulur dolar gözlerim
yadırgama bu halimi sen de alışırsın zamanla

eğer bir gün göremezsen beni
anlarsın dönüşü olmayan sefere çıktı yüreğim
hırçın dalgalar dindirsin diye acımı
köpüklere yazdım gözyaşlarımla adını

bir damla gözyaşına kıyamam senin
kesme umudunu benden bir gün gelirim
hiç ummadığın anda karşında biterim
özlemle sarılır bir bütün oluruz
yaprak bile kımıldamaz dudaklarımız birleşiverir

seni öyle çok sevdim ki
hiç kimse alamaz yüreğimdeki yerini
kapat gözlerini getir gözlerinin önüne
beraber söylediğimiz sevda türkülerini

gelecekse senden gelsin bana ölüm
istemem ağladığını görmesin gözlerim
dayanamaz çok hassastır yüreğim
kapanır gözlerim kaybolmasın diye hayalin

son nefesimde yanımda görmek isterim seni
tut ellerimi sımsıkı hissedeyim nefesini
işte o zaman korkutmaz beni karanlıklar
görünür tünelin ucunda ki ışıklar

ölüm bile olsa sonum koşarak giderim
biliyorum gittiğim yerde bekliyor olacaksın
al beni benden gözlerinde ki ateşe at
yanacaksa bedenim varsın gözlerinde yansın ...




Refik
07 .09 .2017
İstanbul