Eylül hem güzün, hem hüzün,
mehtabı güzel,
hem rüzgarı güzel, hem ismi,
hem baharı başka güzel, hem yağmuru,

hem dalda kalıp böceklerle savaşıp
daldan düşmemeye çalışan son çiçekleri güzel,
havada uçarak kanatlarıyla mesaj veren bekle
(bizim bacayı kimseye kiraya verme) diyen göçmen kuşları hele. . .
Kapının yanına kıvrılmış sarı kedi yok mu?
Eylülde sanki bir başka güzel.

Bu dizeler defterde tanıyıp sevilere boğduğum
ve aynı ölçüde sevildiğime inandığım bir dostuma ait.

“Bana bir şiir ısmarla Eylülü konuşalım”
Demiyor mu Cemal Süreya.
O halde şimdi tam sırası eylülü konuşmanın
üstelik bana şiir ısmarladığına göre.

Şiirler eylül kokar, şarkılar eylülü söyler
çocuklara Eylül adı verilir
romanlar eylülle başlar, eylülle biter
eylülde başlayan aşkları hele, hiç sorma bana

yeryüzünün bütün renkleri
Yağmurun sesi
Rüzgarın nefesi fısıldasa kulağına,
seni eylül kadar seviyorum! diye
inanma.

Ömrüm yetmez çünkü sana
Eylülü anlatmaya .