Sevseydin bir insan erişirdi sana ihsan
Yaktın yıktın geride bırakmadın bir can
Artık sevemezsin kimseyi olmaz seni seven
Bak bakalım etrafında kaldı mı bir insan

Kendin istedin oldu bak istediğin mutlak
Sende kalmamış ar ile güzel bir ahlak
Kurumuş tarlan kalmamış bir yerin sulak
Bak bakalım etrafında kaldı mı bir insan

Etrafında kaçar cana can olan canlar
Sanma seni Allah’ın bir kulu artık anlar
Usandı artık canını yaktığın onca canlar
Yaktığın onca canlar elbet senden kaçar
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Yırtılmış sende ar damar perde
Düş bakalım sen bir bin bir derde
Sürün artık böyle kalkmayasın yerde
Bak bakalım insanlığın ara nerede
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Yıkıldı gönüllerin kalmadı divanı
Sen korumadın hiçbir garibanı
Artık kendin sar kendi yaranı
Aradın sen kendin buldun belanı
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Öldürdün gül başında ötmez hezar
Kendi kendine sen eştin ya bir mezar
Bundan sonra seni artık kim anlar
Başına da yaz günü yağdırdın sen kar
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Artık ömrün senden geri geri kaçar
Halini anladın sen ya olmuş bir naçar
Bak bakalım gönlün gülücük mü saçar
Gözlerin senden habersiz sessizce ağlar
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Artık sen kendine ver bir çeki düzen
Sen değimlisin onca canları üzen
Adam olda kadir kıymet bil ol gülen
Boş götürme insanlıkla dolsun selen
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Zarar verme artık hiçbir kula
Az gülümse ki güzellikler seni bula
Nefret kin ile halin bilmezsin ne ola
Az gülümse ki gönül bohçan sevapla dola
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Neden tatlı bir söz ile olmaz sendeki lisan
Sana göre arzuna göre dönmüyor devran
İnsan yıkmaya değil inşa etmeye geldi
İnşa eden kula elbet ulaşır haktan ihsan
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Âşık Gülveren’im ben böyle söylerim
İnsan gönlünün kadir kıymetini bilirim
İnsanları olduğu gibi candan severim
Bir yanlışlık varsa önce kendi kapıma giderim
Bak bakalım etrafında kaldım bir insan

Âşık Gülveren
Hezar: Bülbül