Önce yüreğin gider
Sonra da ruhun
Aklın sorgular
Gözlerin arar
Çıkamasın işin içinden
Bedenin yanar
Uzak bir yolculuk edersin
Ucu bucağı yoktur gidişin
Mavinin altındaki bulutlara çıkarsın
Göç eden turnalarla yolculuk yaparsın
Allı turnalarla uçarsın
Yorulursun çöker kanadın
Gün doğumunda
Mavinin altında beyaz olur yüreğin
Gün batımında kızıla boyanır gözlerin
Sallanır kalbinin sütunları
Sarsıntının şiddetini bilemesin
Yüreğinden çıkaramadığını anlar
İç çekip uzaklara salarsın
Olmaz deyip içinden atarsın
Anılar daha ağır gelir acılardan
Bir sigara daha tellersin
Kabuk bağlamaz yaran
Bir kadeh daha içersin
Bazen küskün kalırsın
Gecenin bir yarısı
Gel dese barışırsın
Çocukça işte
Öyle sanırsın
Hemen mesafeleri kaldırırsın
Yıldızları tanık yaparsın
Eylülün gelişine
Sende anlam veremesin
Çınarın yaprak döküşüne
Güz güllerinin baharı görmeyişine
Hazana el sallar yüreğin
İsyanların geceye karışır
Hadi canım sen de diyemesin
Delicesine özler gidersin…