1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
784
Okunma
Yakıcı bir yaz geride kaldı,
Her hazan biraz hüzün taşısa da
İşbaşı zamanı geldi,
Dingin olmak gerekir.
Bu yorgunluk da neyin nesi?
Duyulur rüzgârın sesi,
Sararan yapraklar uçuyor,
Göçmen kuşlar göçüyor.
Yağmur düştü-düşecek,
Minikler okula koşacak,
Kurumuş ırmaklar coşacak…
Yine de adını koyamadığım,
İçimde tarifsiz bir hüzün var.
Yaşanmışlıklar üstüme çöküyor,
Dallar yaprak değil,
Sessizlik, sensizlik döküyor.
Yaz yorgunu, sevda yorgunuyum;
Temmuz ateşi, Ağustos güneşi
Gözlerinin vurgunuyum yâr…
03.09.2017
Muhittin Alaca
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz