Gün solgun
Gün kırgın ve yorgun
Hangi lahzayı açsa hicrana vurgun
Hasretin, firkatin,
haşyetin halinde sessiz ve durgun

Ey yıllara sâri figanı
duymayan, anlamayan, garip yolcu
Her katrede
Üşüten ve titreten geceler durağında
Yorgun umutla beklerim, ümit ederim

Bahtım gülecek mi
derim, acı bir tebessümle düşlerim
Her ah u zarımda asla
değişmez yerin, dinmeyen kederim

İnsanın
Bahtı gülmeli, güle bezenmeli
Laleler her iklimde ümitlerinde renklenmeli

Şerefeler den okunan
ezanlar ruhuma haşyet zerk etmeli
Yürek pır pır ederek
göz sessizce figanını, niyazını dökmeli

Kelamullah
Anlayabilene neler anlatır
Her ayetinde derin bir ibret var satır satır
Hangi süreyi okusam,
efendimizi ansam ve onu yaşasam

Umman ve sahranın
vecdiyle ruhuma nakşedenleri anlatsam
Ey giden yolcu
Niyetin her ne ise hakka tevessül eyle

Nefsinden
nükseden keyfiyet ve miskinlik niye
Gönül cenk etmeli,
aşka inkılap ederek sevdasıyla gitmeli

Her umut ve niyazında
en yakına kul olmak için ceht etmeli
Benlikten geçiren
Sabır ve çilede dirilten, huşu veren

Himmet ve hamiyeti
fedakarlığına vakfeden kul ol
Yoktur bir başka
hakikate giden yol, aşk olmazsa abd ol
Yolda bırakacak, ruhunu
ve kalbini yaralayacak nefse amir ol

Bilmem ki
Lahzanın hangi renginde
Ruhumun hicran sahnelerinde
Yüreğimin dinmeyen buğulu ümitlerinde

Bekliyorum,
sabrediyorum, gözyaşlarımı siliyorum
Asla sitem etmiyorum,
andıkça serinliyor, hamt ediyorum

Ne vakit düşlesem
Hülyaların feyzinde nefeslensem
Seni hiç görmesem, tenine dahi değmesem

Ve fakat derin bir
firkatle sinemde ki muhabbetle göçsem
Hiç değilse ötelerde
beklesem, suhuletin le yetinip sevinsem
Her harf ve hecede
ve kelimelerde ruhumu aşka teslim etsem

Ceylanlar su başındayken
Leylaklar şevkle rengarenk açarken
Kelebekler sessiz
ve nezaket içinde ümitlerine uçarken

Sabreden ve zikreden
dervişin, hasret içindeki bir nefesin
Aynanın karşısında
suretine saatlerce hevesle bakan güzelin
Düşlerinde tebessüm
eden, gülmeye muhtaç mahzun kimsesin

Boynu bükük melülleşenin
Kuytu ve sessiz
tepelerde gözyaşı döken çaresizin

Sabra minnet eden,
zatı celalini hatırladıkça hislenen
Edebi, iffeti, halveti, izzeti,
şeref ve haysiyeti ulvi olan kederin

Ruhunun ve kalbinin
yüceliğinde tevazu eden o ecir sahibinin
Hevesten, heva, vehim
ve zandan arınmış aklın ve vicdan ehlinin

Senin rızana boyanan
Yaşamak için değil, niteliği bulunan
İkinci bir doğumun
idrakiyle zatına kulluk yapan

Ruhsat ve maslahattan
ziyade azimeti tercih etmekle yetinen
Çile ve cefanın halinde
suhulete erişen, tebessüm edebilen yaran

Mustafa Cilasun