Ey nefsine uşak insan
Sen kendini ne sanırsın
Âlem ensende kalıyor
Sen kendini ne sanırsın

İnsanlara dik bakarsın
Sözlerinle can yakarsın
Her dâim nefret kokarsın
Sen kendini ne sanırsın

Kibir gurur boyun aşmış
Merhamet yok soğuk taşmış
Kör şeytan ile anlaşmış
Sen kendini ne sanırsın

İnsan demez kırar döker
Fırsatcıdır ciğer söker
Azgınlığın sille çeker
Sen kendini ne sanırsın

Taltif edene bükülür
Üç kırılır beş dökülür
Bazen ağlar bazen ölür
Sen kendini ne sanırsın

Zulmedenler âbât olmaz
Boş sözlerle gönül dolmaz
Huyu bozuk kafa almaz
Sen kendini ne sanırsın

Allah için saygım vardır
Kıskançlıkla yerin dardır
Geleceğin âhû zardır
Sen kendini ne sanırsın

Bir yedirir bin kusturur
Hem saldırır hen susturur
Yalan dolan la astırır
Sen kendini ne sanırsın

Sanıyorsun dünya senin
Gömleğine sığmaz tenin
Göbek büyük kalın enin
Sen kendini ne sanırsın

Osmanım’ın âhın alma
Var git belân benden bulma
Kendine gel yolda kalma
Sen kendini ne sanırsın


Osman AKSOY