Kristâl küremsin gözlerimin,
Seninle görüyorum tüm güzellikleri.
Sende yok oldu karanlıklar,
Sevgin doldu, bu acımasız âleme.
Sevgin, o kadar güzel ve sonsuz ki...!
Bütün insanlara dağıtsan,
yine de ;
Senin gönlünden damlayan,
Sevgilerin eksilmez.
Seninle öylesine doluyum ki,
Sen bile bilemezsin.
Bir su gibisin,
Hayat veriyorsun, cihan-ı aleme.
Sensiz bir hiçtir, yokluktur herşey.
Hayat veren sensin,
Hayat verdiğini bilmiyorsun.
Tüm sevgiler sende yeşerdi, boy verdi.
Damlalarınla hayat oldun onlara,
Karanlık gecelerimin,
Zuhâl yıldızı oldun.
Seninle buldum yolumu,
Tüm güzellikleri.
Dünyanın bütün güllerini,
Çiçeklerini,
Ayaklarının altına sersem,
Bulutları indirsem, gözlerindeki gizeme
Gönlüne dünyanın tüm sevgilerini,
Katre katre toplasam,
Ruhundaki sevgine lâyık olamam.
Kal....!
Gitme,
Bu gönül,
Sevginle sürur’a ersin.
Âb-ı zülâl’in hayat versin,
Acı çeken gönlüme.
Dünyanın en güzeli,
Sevgi pınarı,
Sana hayrandır,Bütün güzellikler.
GÜL YÜZÜNDE GÜLLER AÇSIN, BİR ÖMÜR.