Yürüsem mi zamanın içinde çıkarak zamansızlığıma
Bir çığlık duysam yüreğimden kopan yar aşkına
Alır götürür sürekler mi yârin peşinde
Yoksa bırakır mı ben Araf’ta bir başıma
Gözlerimde kanlı yaşlarımı tek başına dökerken

Ey harap olmuş gönlüm neden harap gezersin
Nazlı yâr içine girecek neden dünden betersin

Yollar yok olsa önümde uçsam kanatlanarak
Kırılmasa kanatlarım yârden ayrı olduğum zamanlarda
Uçurur mu kanatlarım kırık çöllerde vahalarda
Ulaştırır mı bilmem bu halimle o yâre

Ey harap olmuş gönlüm neden harap gezersin
Nazlı yâr içine girecek gülüşünle neden onu beklemezsin

Düştüğün kuyunun dibini gör
Kör olmasana çıkmak için ölmeyi bekleme
Aydınlığın arkanda sana destek olur az gayret etsene
Bekleyen yârin var onu bekletme haydi çıksana görsene

Ey harap olmuş gönlüm neden harap gezersin
Nazlı yâr içine girecek neden hoş geldin gülüm demezsin

Sessizce bir uğultudur zaman
Duymazsan olmaz duymalısın aman harlı gözlerinle
Har bir ateştir aydınlatır sızlatmaz gönlünü anlarsın
Anlamazda varmazsan neden insanım diye yaşarsın

Ey harap olmuş gönlüm neden harap gezersin
Nazlı yâr içine girecek neden güllerini ekmezsin

Şimdi gülmeyeceksen ne zaman o yâre güleceksin
Ölümle gidince mi seni seviyorum canım diyeceksin lal olan dilinle
Gök kubbede asılı dursun o aşkın nazlı yâr ile sen giderken
Serin serin eser serinletir mezarını baharda esen rüzgâr gibi

Ey harap olmuş gönlüm neden harap gezersin
Nazlı yâr içine girecek neden seviyorum seni sözünü söylemezsin

Âşık Gülveren