Düşümde gördüm seni, gözlerin gülüyordu,
Bakarak derin derin, bir şeyler söylüyordu.

Karşımda duruyordun, emsalsiz cemalinle,
Beni meftun eyleyen, o efsunkâr halinle!

Vakit gece yarısı, sense sahildeymişsin,
Başını biraz mahcup, hafif yana eğmişsin.

Savrulurken rüzgârda, kumral sarı tellerin,
Bana doğru özlemle, uzanmıştı ellerin.

Deniz sükûna ermiş, sessizce duruyordu,
Dalgalar yavaş yavaş, kıyıya vuruyordu.

Mehtabın aydınlığı, kuşatmıştı her yanı,
Yıldızlar göz kırparak, kutsuyordu o anı.

Bir meltem esintisi, kokunu taşıyordu,
Kalbimse deli gibi, kabından taşıyordu.

Buna karşın adeta, felçli bir hasta gibi,
Yaşadığım bedenin, ben değildim sahibi.

Sana doğru gelmeye, bir adım atamadım.
Yanına yaklaşıp da, elinden tutamadım.

O zaman anladım ki, gerçek değil, rüyaydı,
Karşımda gördüğümse, sadece bir hülyaydı.