Adı Leyl’di
Leylak kokulu zaman gezgini
Şansızlığım ondan önce dünyaya gelmekti
Geç kalarak ayıp etmiş
Yine de hoş gelmişti

Gelincikleri evcilleştirmiş dudağıyla
Çiçekli kafesinde salınan süs kuşuydu
Kanatsız kalmak ne kadar korkunç dedi bir gün
Bazen göğe bakıp düşe dalmak
Hiç öpüşmediğin adama benziyor
Nefesin mi
Hevesin mi
Bilemiyorsun .

Yolum hep ona düşsün isterdim
Efsun gibiydi
Ona yazdığım tüm şiirleri
Ardıç kuşlarıyla şehrine bırakır
İki yakası bir araya gelmeyen mesafeleri yumruklardım
Ezelden aşk bağımız vardı sanki

Kuşları hep gül-erken mi vururlar ? Leyli der
Susardım
Bir keresinde güven nedir diye sordum
Güzel kadınların
Öveni de
Söven’i de çok olur
Alnımda ki yazıdan başka bir bilgim yok dedi

Tüm geç kalmışlar adına
Aylar sonra randevulaştık
Geldi
Gözlerine nazır bir çay istedim
Biraz memleket meselelerinden
Biraz sağa , sola savrulan gençliğimizden konuştuk
Tam
hangi şiire dokunsam yüzün diyecek oldum
Kanatlandı serçe kalbi
Hiştt dedi
Bu şehirde tüm kuşlar beni tanır
Düşlerimi kanatlarında taşır
Konuş
Beni bağır ama
yüzüme tüm kapılar kapanır
sonra gözlerim ’’ karalığından ’’ utanır

Birden dönüp
Mazlumların sesi
göğün sarkacında durur dedi
Kuş vurmazsa , ah vurur
Elbet bir gün
Avcı da vurulur

Ona aldığım
mavi tülbenti
boynuna dolayıp gitti

Ah Leyli
Geç kalmak aşkı erteler mi ?
Kal demem bir şey ifade eder mi ?
Cesaretim olsa
Gitme kal derdim
Gitme kal
Leyli
Dünyaya benden sonra gelmen aşka engel değil ki !
/MineKuş /