Söğütlerin suya sarkan ince, narin dalları
Nazlı nazlı salınırlar ince esen yel ile,
Tıpkı yarin ceylan gibi süzülürken halleri,
Kıvrılışı, bükülüşü o incecik bel ile...

Zülfü düşmüş de, süs olmuş ela gözün üstüne,
Kaş, göz, sanki el oyası, güzel yüzün üstüne,
Bir nevbahar daha vermiş Tanrı yazın üstüne,
Gülüşünde binbir çiçek, pembe ile, al ile...

Gonca güller,açılmadan kokmaz diye kim demiş?
Hep goncaymış, açılmamış, koklanmayı beklemiş
İpek tene, gerdanına bir de kaymak eklemiş
Yaratırken Tanrı onu, şeker ile, bal ile...

Gül teninin kokusuyla gönül sarhoş, dil mestan,
Şiir yetmez tasvirine, güzelliği bir destan.
Ömür boyu gezsem doymam, o ne güzel gülistan
Sinesinde misk kokulu gonca pembe gül ile...

Muhabbeti şarkı gibi, sanki mâhur bir beste,
Bana sonsuz huzur veren bir âhenk var o seste.
Okşar beni, eli sanki çiçeklerden bir deste,
Her derdime derman olan o sıcacık el ile...

Ünal Beşkese