ikimizin de hayalleri aynıydı
bir martı kanadında yükseliyordu aşk şarkımız
dalgalar bile kıskanıyordu aşkımızı
öfkesini kayaları döverek alıyordu
sakinleşiyordu birden bire deniz
haksızlıktı yaptığı hatasını o da anlıyordu
süt liman oluyordu bir çarşaf gibi
ay tüm ihtişamıyla yıldızlara seranat yapıyordu
yakomozlar ateş böceği gibi parlıyordu
bak yoksun şimdi hayallerim de öksüz kaldı
sensizlik ölüm değil de nedir
acına dayanacak gücüm yok artık
ayrılığın adını koydum
ölüm olsun
nefesim kesildi kalmadı bak mecalim
dayanılmaz sancılara mahkum ettin beni
ne olurdu bir adım yakın olsaydın bana
belki de haklıydın sen giderken
yol ayrımına gelmiştik ikimiz de
bir toz bulutu değildi gözlerimi yaşartan
içimde biriken isyan dalgalarıydı
ellerimde sıcaklığının silinmedi izleri
hatırla seninle geçirdiğimiz son saatleri
dursun zaman kalsın öylece
huzur kaplasın bedenlerimizi
bak kaçıncı defadır saati durduruyorum
deliksiz uykudan seni uyandırıyorum
yaşananlar rüya olsaydı keşke diyerek
uyandığımızda yine birlikte
el ele göz göze gönül gönüle
ne olurdu sanki
olabilseydik aynı bedende iki can
olmadı bir tanem
ayrıldı yollarımız
rüya değil gerçekti yaşananlar ...




Refik
15 .08 .2017
İstanbul