Gönlümde açan gülü nasıl ziyan edeyim
Gönül gözüm morarsa da yârimi terk edeyim
O yâr bir güneştir doğuşuyla bir cihana bedel
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Mihman ol gönlüme ben hizmetinde olayım
Yanağından ver buseli bergüzar bahtiyar olayım
Sen varmazsan bana halimi Rahman’a sunayım
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Gel ne olursan gel gülüşünle gönül limanıma
Ahir zamanda tenin değsin bu tatlı canıma
Asuman üzerime çöker bakışın değsin bakışıma
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Sensiz gecem gündüzüm oldu darmaduman
O gülüşüne bakışına olmak istiyorum kahraman
Bu sözlerim gönlümle sana bu halimi olsun anlatan
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Varsın bu gönlüm seninle aşkla tutuşsun
O yumuşacık pamuk elleri ellerimle buluşsun
Sen o gelişinle kaşın eğişinle zaten bir hoşsun
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Sinemdeki eğik kaşın saplanmış bir hançer
Bırak saplı kalsın sinemde olsun bana rehber
Bu rehber bilirim aşkımızı her daim doğru ölçer
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Gönül huzura aşka varmak için arar bir vesile
Aşkı tatmayan gönül insan aşkı nasıl tatlı bile
Aşk ile tanışırsa gönül canlanır döner bir dile
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Âşık Gülveren’im gönül çarkımız varsın dönsün
Hasret girerse içine bırak hasret gülümsemeyi görsün
Hasret belki utanır gider vuslata desin sen körsün
O yâr gelme derse ben hangi kapıya gideyim

Âşık Gülveren