Mutlu bir çekirdek aileydik. Ölüm virüsü girdi aileme. Önce en küçüğümüzü, kardeşimi Serdar’rımı aldı 2001 yılında. Rabbim bana acı verdi yaz dedi var olan ses. Yazdım dedim Rabbim bir daha yazdırma. Durmadı virüs, doymamıştı hızla tükenen yıllar içinde Babamı aldı yıl 2008 e gelince. Ne acıydı Ya Rabbim, ardımdaki duvar göçtü benle birlikte. Üfledi yanan yüreğime, seslendi Rabbim yaz dedi. Dedim; Rabbim nedir bu, yazdırma bana bir daha.
Dedi ki; isyan yok ya kul, kendine gel ben verdim ben alıyorum… Sarıldık, ağlaştık geride kalanlar babamıza, kenetlendik anamıza... oğullar, gelinler, torunlar, alışmaya çalıştık yeni düzen Yetim hayatımıza.
Durmadı, doymadı ölüm denen virüs, hızla tüketti yılları vardı geldi 2017 yılının Temmuz ayının dokuzuncu gününe. İki gün önce ayrılmıştı anam evimden. Kardeşim İbrahim götürdü yazlığına. Severdi orada denizi seyreylemeyi.
Yürüdü kapımdan eyvallah oğul helal et hakkını dedi. Sen helal et anam ak sütünü demiştim.
Gitti anam, dönüşü el üstünde oldu kara toprağa.Öksüz kalmıştım artık bu dünyada.
Yanmıştım yeniden, yıkılmıştım bedenden. Nasıl bir acıymış sönsün alevi diye akıttım gözümden yaşı, faydasızdı faydasız. Fırat’ı, Dicle’yi, Kızıl ırmağı çevirseler yanan yüreğe kar etmez yangını söndürmeye…
Dedim anam buraya mı getireceğim sabahları taze ekmeğini okşarken usulca toprağını…
Var olan ses yine üfledi acıyı yüreğime yaz dedi. Rabbim dedim hani son olsun istemiştim neden verdin kaleme bu acıyı. Yaz dedi kulum yaz, hayat devam ediyor. Sen kendine göre planlar yapma sen yaptıkça yarına plan, ben tebessüm ederim yukarıdan. Planı ben yaparım. Ateşi verdiysem suyu da verdim sana. Dedi yaz yaz ki yüreğinin ateşi çıksın kaleminin ucunda…
Son arzumdur Rabbim yazdırma bir daha. Yemin olsun takatim kalmadı, yazamaz kalem, bu yangından çıkamaz bu yaşlı yürek... Son dileğim Rabbim; önce beni al huzuruna, gösterme bana bir acı daha.. Ve son olsun diyen arzum ile yazdı var olan sesin hükmüne uyan kalem dedi ki_____________feryat figan yürekle______

Anam

Dün kapına geldim yüreğim yandı
Gülen gül cemalin yoktu be anam
Dilim boş odada adını andı
Yokluğun kalbime oktu be anam

Sensiz bu Dünyada yaşam boş artık
Gözümde kurumaz akan yaş artık
Öksüz bıraktığın kalbim taş artık
Yokluğun oğlunu yıktı be anam

Hoş sohbetti dilin nasihat verdin
Hakkın yolu birdir şaşmayın derdin
Kimseyi üzmeden rahmete erdin
Yokluğun içimi yaktı be anam

Misaller verirdin hayra delalet
Rahmete erişin bana kıyamet
Kimse bu öksüze etmez merhamet
Yokluğun gözümden aktı be anam

Böyle acının ne koysam adını
Hep sende bulurdum sevgi tadını
Dilimden düşürmem senin yâdını
Yokluğun yüzüme baktı be anam

Nedendi bu gidiş neden bu veda
İstesen ederdim ömrümden feda
Ömer’im deyişin kulakta seda
Yokluğun bağrıma çöktü be anam…

30.07.2017 03.00-İZMİR(2)
Ömer Sabri Kurşun