hayatımda tesadüflere yer yok sanırdım
ama yanılmışım iyi ki seni tanıdım
dalgın bir şekilde yürüyordum sana rastladım
kader bu ya kazayla omuzuna vurmuştum
ikimiz de bilemezdik
o günün hayatımız da dönüm noktası olacağını

sihirli bir değnek değmiş gibi
ne kadar olumsuz şey varsa hayatımda
hepsinin silinip geri de kaldığı gündü
yeni bir yaşama merhaba dedim
attım ilk adımı mı seninle

bir görüşte aşık oldum eridim gözlerinde
o kadar sevgi dolu bakıyordun ki
bir anda kaynaştık birbirimizle
saplanmıştı erosun oku yüreğimize

sanılanın aksine uzun sürdü sohbetimiz
ne kadar da ortak yanımız varmış
kelimeler bitse de anlaşıyorduk gözlerimizde
havanın soğuk olmasından değildi bedenimizin titremesi

pür dikkat süzüyorduk birbirimizi
hissediyorduk nefesimizi
ellerimiz birleşmiş parmaklarımız kenetlenmişti
içimizdeki ateş sönmemecesine alevlenmişti

ayaklarımın yerden kesilmesi için
bir dokunuşun yeterdi
hani en güzel aşklar masallar da yaşanır
imkansız gelir ya insana
sen de benim için öyleydin
kaf dağının arkasında ki perikızı gibiydin

bana seni ne kadar sevdiğimi sorma
kendimi sen de bulduğum için aşığım sana
mutluluktan insan sarhoş olur mu deme
sen beni sıkıca ’’Sar ben Hoş’’ olurum zaten

seni ne kadar sevdiği mi bilmek istersen
papatya falları açmana gerek yok
başını kaldır gökyüzüne bak
kümelenmiş yağmur bulutlarından
gözyaşlarım sen diye düşecek

ellerini aç tutabildiklerini tut
sevgim damla damla biriksin avuçlarında
hani tutamayıp kayanlar var ya
onlar da aşkımızdan iz bıraksın
çıkmaz bir sokakta kaldırım taşlarında ...




Refik
02 .08 . 2017
İstanbul