DEDİMYA EY SEVGİLİ

Hüzün sarmalında
Bağlamdım kaldım
Bir bakış yetecek duygularıma
Sen yine uzakta
Asr-ı gurbette
Dur diyen çıkmıyor kaygılarıma
El varmıyor
Kalem kırık
Dilim laldır, sevgiler kör
Bilsen nasıl yandığımı
Yar göğsümü, kalbimde gör
Yine her zaman ki
O bildik türkü

Yıllar yılı, yollarını, beklerim
Sensiz ne yaparım, bilemez oldum
Bıkmadan uç uca, hasret eklerim
Dudağım isyanda gülemez oldum

Günlerim geçmiyor
Olmuyor akşam
Ah, elem yükledim aşk katarına
Çile yağmurları
Yıkıyor her gün
Beyazlar yığıldı şakaklarıma
Kalemle dokunsam
Yeni şiire
Dizeler ağlıyor, ben ağlıyorum
Yanaktan inerken
Kızgın damlalar
Bir defada olsa şu halimi gör
Yine dudağım da
O bildik türkü

Aldanmıyor gönül, hayaller kurup
Mutlu olamıyor, yarayı sarıp
Elimle de olsa, sessizce sürüp
Gözümde yaşları, silemez oldum

Yürek çeperimde
Eski bir ağıt
Bozuk plak gibi dönüp duruyor
Sevda dedikleri
Bu yaman duygu
Bilmem niye beni yorup duruyor
Gelmeyecek isen
Artık bu şehre
Şu sevda ipini salda azat et
Aşkına ram eden
Deli gönlünde
Küçücükte olsa yok mu merhamet
Mutluluk terk etti
Daha görünmez
Hala dudağımda
O bildik türkü

Canından fazla, hani severdin
Methiyeler dizip, beni överdin
Acıdan başka yâr, bana ne verdin
Seni ben Rabbimden, dilemez oldum

Dedim ya, ey sevgili
Bu günde hasretle ettim yadını
Buğulu camlara, yazdım adını

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ