BEN BEKLEDİM AMA, YİNE GELMEDİN

Yine sensiz
Bir akşam başlıyor sevgili
Seni yitirdiğim
Bu kentin
Sessizliğe bürünmüş
Deli dolu sokakların da
Soğuk bir kış akşamında
Buğu yapmasa da camda
Nefesim
İliklerine kadar
Donuyor duygularım
Biliyorum
Yine gelmeyeceksin
Ama ben
Yoluna bakmaya devam edeceğim

Ayakta durmaktan
Boş sokakları seyretmekten
Yoruldum
Gece yarısını çoktan geçti zaman
Bir ben miyim
Diye düşündüm bu koca şehirde
Yorgun
Ve de uykusuz
Kar durmuş
Rüzgar susmuş
Göz kapaklarım ağırlaşsa da
Kapanmıyor bir türlü
Ah Viyana ahhh
Tuna şahit olsun duygularıma

Şimdi
Avuçlarımın arasındaki
Porselen bir fincan da
Kahve yudumluyorum
Biraz sonra
Sabah ezanları okunacak
Ah Ulan diyorum içimden
Şimdi İstanbul da olmak vardı
Boğazı gören bir evin penceresinden
Halice baksaydı gözlerim
Günün ilk ışıklarıyla
Simidimi alsaydım fırından
Çayımı koysaydım ocağa
Martı çığlıkları arasında
Kahvaltımı yapsaydım

Ama sen yoksan
Neye yarar be sevgili
Ha Viyana, ha İstanbul

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ