.
bizler
vatanı milleti canımızdan aziz bildik
bilirdik iyiyi kötüyü,
vatan millet dendi mi akan sular dururdu,
Müslümanlık, Türklük denince
kalbimiz başka vururdu..
..
Gün oldu taşa kazıdık destanımızı..
anayı babayı
bacıyı gardaşı unuttuk çoğu kez
ülkeyi yeğ tuttuk nazlı sevdamıza,
yârin hilal kaşına yazacağımız türküleri,
ay-yıldıza yazdık
ölümüne gittik çoğu kez yılmadık, yıkılmadık,
ölümüneydi mücadelemiz
vv
aa
tt
aa
nn dedik

bb
aa
yy
rr
aa
kk dedik

tt
oo
pp
rr
aa
kk dedik
candan aziz bildik..
kimse koparamaz bir yaprak dedik
.
..gün oldu saldırdılar,
...dağlara taşlara doluştular,
....gün oldu kırk şehit kaldırdı ülkem,
.....toprakla kucaklaştı alkana belenmiş albayraklı şehitler
......ana kucağına
.......yar kucağına kavuşmuşçasına
........toprağa düştü taze fidanlarımız..
.........gül kokulu cennette buluştular..
.
gün oldu alay ettiler kimliğimizle,
gün oldu aşağıladılar
öz yurdunda garip kaldı vatanın öz evlatları
gün oldu
alparslan’dan beri tırnağımızla aldığımız vatanı,
kazma kürekle,
yanık yürekle
koruduk yedi düvele karşı
Atatürk’ün izinde
çanakkale’de
inönü’de
sakarya’da..
savaştık
yatmadık anamızın dizinde
..
yemen çöllerinde,
viyana önlerinde sarıkamış’ın karında
anadolu’nun bağrında
arkamızdan vurdular
ne mutlu olduk ne güldük
gün oldu resmen kudurdular
öldük, öldük, öldük..
ölüm bitiremedi bizi,
kıran giren ocaklarımız gene tüttü de;
şimdi ne olduk;
…
eskiden;
büyüğe saygımız, küçüğe sevgimiz vardı,
böyle gördük anadan atadan,
töremiz vardı yazılı olmayan anayasamız,
yazılmamış kanunlarımız
binlerce şehidimiz,
kızıl elma ülkümüz vardı,
yeminimiz vardı Allah’a, Kur-an’a
yeminimiz vardı Turan’a..
dava dedik, hak bildik,
eğilmedik,
dönenler oldu şafakta çıktığımız yoldan,
saflarımız boşalmadı asla,
eski bilmem neymiş dedirtmedik kendimize..
bezin eskisi olurdu,
eşyanın eskisi olurdu,
davanın eskisi olmazdı.
iktidar hırsımız,
makam arzumuz olmadı çok şükür,
üçe beşe bakmadık..
.
yukarıda Allah var,
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nden başka,
hiçbir devlete vefa borcumuz yok şükür,
dünya bu;
dünya bu, giden gider kalan kalır,
kimse vazgeçilmez değil,
illaki yerini; biri alır..
dünya durur, Türklük durur,
gün gelir
saat onikiyi vurur..
bütün taşlar yerine oturur..

Suat Zobu

.