Orta yerde bana gülme öyle
çözümlenemiyorum

gordiyon düğümüyle bağladığında
ne zaman göz ucuyla da baksan bakışın
neşrettiğin auralarla ele veriyor bizi

sihrin kucaklıyor girip de hücrelerime
kahin kelebekler üşüşüyor kirpiklerime

orta yerde bana bakma öyle

krallığını sürdürmeye kararlıydın
gülüşün gecenin karanlığında
bir mavi mum alevi gibi yalarken yüzümü
her taraf sen sen kokuyordu

ucu ucuna ekliyorum zamanı
her yol sana çıksa da erişemiyorum sana

takatten düşüyorum başım dönüyor
sen masalsı bir girdabın içine çekerken beni
teslim oluyorum sana

annelerin dualarını mırıldanırken dudaklarım
cennet müjdesi her bakışın

renklerin her birinin diliyle
çiçeklendiriyorsun bastığın yeri

cennet ayaklarının altına iniveriyor

bu kez sırtımda annemin elimsi bir hisle
bir anne oluyorsun bir sevgili
bakışların şefkate dönüyor
aşkınla şifalanıyorum

Yüksel Nimet Apel

25/Temmuz/2017/Salı/Bodrum