SEZAİ REMZİ DAYI

Eğleşirken, bir terzi dükkânında
Kapı açıldı baktım bir adam
Yırtık pırtık eski püskü elbisesi
Bunu dikebilir misin dedi?
Terzi Zahir hiç itiraz etmedi
Çıkar, hallederiz dedi
İşimiz çok ve uzun deyip
Terzi makinesini çalıştırıp
Dalarken işine
O ile ben kaldım baş başa
Yüzlerde çizgiler kalın ve derin
İzleri var çektiği gördüğü kederin
Asırlar öncesinden
bir kalıntı sanki
Karşımda durmakta şimdi
Bir anda ürperdim ve korktum
Son bir hamleyle topladım gücümü
Sordum sen kimsin?
Nerden gelip nereye gidersin?
Bana neden öyle bakıp korku salarsın?
Derken ölüm aklına gelir acı kokusu
İç acıtan kokusu ile
İçinden geçer türlü düşünceler
Düşünürüm
lakin benim düşmanın iki
Oda Bir kendi nefsim
ve iki lanet şeytan
Üstelik niye vursun
beni durup dururken
Niye dövsün
Gücüde yetmez ki zaten
Görünürde ne tabanca ne kesici aleti var
Ama zannedersin bu yalan dünya ona dar
Yaklaş diye gür bir sesle bana seslendi
Sen dedi uzaktan takip ettiğim
Sen dedi sevgiyle yaklaştığım bir insansın
O ne bakış be hocam, böyle sevgi
Korku bakışla ciğere işleyen
Korku yumağı gibi olmak
Şiir yazdığını biliyorum
Şiirlerini çok seviyorum dedi
Sana anlatayım beni de
Şiirinle resmet beni
Anlatayım dinle
Çok söyleyeceğim
çok Var dedi
Derdi vardı dertliydi belli
Kafamı olur anlamında sallamamla ekledi
Ben insanları oldukları gibi kibirsiz, çıkarsız
Hatalarıyla saflıklarıyla sevdim
Bir türlü ya kendimi anlatamadım
Yâda anlamadılar, dürüstü dürüstlüğü sevmediler
Yalana değer verip doğruya değer vermediler
Doğruyu söyledim taşladılar
Yılmadım kötüden korkmadım
Sopa yedim kafamı kırdılar değneklerle
Dönmedim doğru yoldan
Döndüremediler hak bildiğim yoldan
Hastaneler, bunun üstü eski
Parası yoktur diye almadılar
Tedavime yanaşmadılar
Dost bildiklerim ise çoktan
Kaçtı sıvıştı
Bu gördüğün garip bunlara alıştı
İyi gün dostları
Kaçtı gitti gelip de kapımı çalmadılar
Halin nedir işin aşın
Ekmeğin var mı diye sormadılar
Bir sıcak evim
Evimde bir sıcak çorbam
Tarhanam, mercimek olmadı
Aşka vaktim hiç bulunmadı
Yaşayan bir ölü sandı herkes
Belki de öyle idim kim bilir
Devamla anlattı ve dedi ki;
Senin içinden geçirdiğin gibi
Tarihi bir kalıntıyım belki
Ama Halkın
El alemin gözünde değersiz
Yürüyen korku filmi miyim?
Yürüyen korku filmi gibi miyim?
Yoksa ben diye sordu
Ben durdum, o durdu, zaman durdu
Yok dedim diyebildim biraz
O ise yurdumda, kendi
beni bırakmaz görüp işte dost dediğim
Uğurlarında can verip ölürüm dediğim
Kişilerden gördüğüm kötülüğü
Düşman dediklerimden görmedim
Desem belki yeridir
Çok kahırlı kızgın bir dille
Ve devamıyla dedi ki
Suç bendemi onlarda mı?
Bunu ben bugüne kadar çözemedim
Gördüm ki iki çarpı iki iki artı iki
Her zaman dört etmiyor
Neler var neler güç yetmiyor
Güç yetirilmiyor
Bu halleri gördüm göreli bildim bileli
Hiçbir şeye gülemedim
Neylersin ki gülemedim
Söyledim Garip Kul Lakabımla
Takma kafana
Dedi
Sende Yaz ki Garip Kul Lakabınla
Ben anlatamadım derdimi dertlerimi
Sen anlat anlatabilirsen
Hak yemez dediğimiz bu dost görünüşlü
Ama fırsatçı İnsanlara
Birden terzi Zahir
Verip eski eskimiş pardösü ve ceketi
Borcum ne kadar borcum diye soran
Sezai Remzi dayıya
borcun yok dedi
Verirken elbisesini söyledim ona
Bende anlattım işte seni Sezai REMZİ dayı
Anlattım Halkıma
Bu şiirimde, Hikaye/Roman tadında
Memnun mesut hadi eyvallah
Dedi bana
Karıştı caddeler
Karıştı sokaklara
Sonrasında daha neler göreceğiz
Daha neler çıkacak karşımıza

24.07.2017/Yeniden :Cengiz AKSU