CAHİT EDEBİ
Cahit bir kulun kılıcından döküldü
Bir hiddetle mahşer
İşte o gündü
Bayrağında mahiliğinin hilaline düşünce
Sen Hor’u tevazun ile yenmeyince
Kaç Aşık daha çıkacak Beni Hor Görme diyerek
Veysel’lerin resimleri poster poster dergilerde
Kıymetlerde boş halde kalmış mezarlık içinde
Veysel’lerin eserleri sokak sokak sanatçılarda
Onların küçük kutularında bir çeşit bahşişe dönüşünce
Manzumlara eski;manzumeyi 30’lu yıl hasretine dönüştürülenlerde
Karani gibi Sıffin’de aynı cenkte Hilafet’i adalete temsil edenlerde
Bu milletten oldu,her seferinde
İşte gül gülmenin en güzel hali Cahit halinde ve Veysel sesiyle
Çünkü Veysel bizdi;zamanı daha Üveys’ten gelmesiyle
İşte mihveriyle askerlerin şimdi kadreye mahkum
Ey Cahit silkelen ve toprağının üzerindeki seccadeni öperek kalk
Unutma her şiiriyle hatırlattı bize namazı Üstad
Nice güzellik vardır lakin bu da doğrudur
Ama yanlışları vardır
Senin orduna bahşedilmiştir lakin bu da doğrudur
Ama yanlışları vardır.
Çünkü onlar Cahit’i bilmez ve sevmezler
Cahit azimden gelir ve Hicr’e kadar sürer unutma
Ey Cahit bir vecd tepesinden kalkta secde anına geçtiği unutma
Gökkuşağı geniştir
Senden gelecek sonraki ırmaklar
Ve en önemlisi Cahit yürekleri herkes anlamaz
Cahit yüreklere Cahit Edebi’nden nasip almışlar
Ancak bu durağa uğramaya hak kazanırlar
İşte bu yüzden sen taşı kalbinin içinde ki en büyük naaşı
Bu naaş ki gün gelecek ecdadı kurtaran bir neslin en büyük naatı
Sen o gün bir temsille yapmış olacaksın timsali
Bırak sansın Nefs’ler şimdi onlar galip geldi
Bitmeyen savaşta asl’ın kazanan olacaktır Cahit’in nesli ve Cahit’in edebi...