Bu hırkayı tanıyorum
Yüz elli yıl ötesinden sanki
Bu ağaçlar bu bahçede
Yüz yıl önce de gezmiştim sanki
Hırkanın üzerindeki burkmalar
Yaralar beni yaralar
Gök gürlerse yürekte
Çimenlerde yuvarlar
Bu çimenler o sanki
Mavi kuş da aynı
Bu hırkayı tanıyorum
Yüz yıl ötesinden sanki
Yine Kafdağı’nın ardındayız
Mutlu mesut yaşamaktayız
Vorayda söylerek uyanmak
Özüne öz katmak
Sözcükler içimde bir ağartı
Yüz elli yıl öncesi canlanıyor sanki
Alevden bir çizgiyle şimdi hepsi gökyüzünde
Yüreğimde bir çıban dağlanıp duruyor işte
Başparmağım serçe parmağım
Mavi rengin içinde
Acı bir geçmişi mavi ipe diziyor işte
İlmek ilmek hırka oldu
Acılar üstünde burkma
Mavi hırka içinde
İpekten koza örmüş zaman
Şimdi acılar boncuklu kurt gibi
İçimde gezinmekteler
Boncuk acı demek
Acılar dizilecek
Çiçekler üzerinde dolaşıyor kelebek
Mavi mavi boncuk dizerek
Yüz elli yıllık acıyı bal eyleyerek