Her saniye tükenecekse insan;
neden dalar ki uykuya?
Tutsak mı değildik zamana?
Yanıltmayacak olan neydi?
Bizi çağıran nedir?
Yaşadığımızı da biliyoruz:
Kaybettik…

Önüme sundular tek yol :
nerede biter bilmem .
Hani:
Kaleler, köprüler, şehirler?
Hani:
Duvarlar, nehirler, insanlar?
Yolda gördüm ağaç:
sarkıyordu dalından bir meyve,
Yasak mıdır ? Günah mıdır?
Zehir midir ? Sefil midir?

Peşimden gelen tek bir gölge,
O da kaybolur gece,
Kimdir, nedir bu gölge?

Olmasaydı şu hanlar ,
Sitemimi kim anlar…

O kadar zaman gitmişim,
Bir muamma da bitmişim.
Geriye dönsem bir o kadar,
zaman.
Belli. Bu yol çok yaman...

Yolda bulursam bir hancı,
sanırsın bitmeyen bir sancı.
Ben bir garip yolcuyum !
Sen söyle hancı:
Her gördüğüm han ,
yolun sonu mu?
Bu yol ki gece gidilmez,
Kar yağar, izi bilinmez,
Toprakta hatıralar silinmez…
Evet, hancı!
Zaman kısa, ortaksın bu suça
Gün gelir, mecal tükenir;
Gün gelir, ecel bitirir.
…………………………………………….
Sema her ateşe secde eden bir duvaktı.