MAVİ DÜNYAM
Yüzüyorken denizde bugün,
Hava güzel ve sakin.
Midyeler sanki bir sanatçı tarafından özenle
Yapıştırılmış kayalara.
Yengeçler beni hissedince hepsi birden
Kaçıyorlar kayaların arasına.
Kimisi de suda gıdıklıyor ayakları mı.
Onlar bu denizin sevimli, akıllı yaratıkları.

Deniz, kum ve güneş
Kıyısında yeşil yosunlar,
Yengeçler ve deniz anası…
Hele sakin bir yerdeysen
Ve akşam üstü güneş batarken:
Hangi ressamdır bu
Güneşin öptüğü sarı cam ormanlarını çizen.
Kıyısında iki sevgili fısıldaşırken.

Yüzerken sarılırsın deniz analarına.
Tuzlu su, tatlı tatlı yakar gözlerini.
Serin bir rüzgar okşarken saçlarını.
Tabiat ana bir başkadır.
Onun gülümsemede gizlidir;
Bir sır bir mucize.
Gülünce çiçekler açar.
Kızınca fırtınalar kopar.
Yanarsan çaresi vardır elbette.
Bulutlar koşarken sağa sola,
Bir de bakmışsın yağmur yağıyor üzerine.

Ey tabiat ananın memesini emen çocuk.
Ey taşın ortasından çıkan filiz.
Ey suyu ateş yapan güç.
Bu denizin ucu nerede?
Hepsi de aynı seviyede.
Bir yürek ki milyon kere milyon çarpar da
Bir defa bile bile sitem etmez,
Öylesine bağlıdır tabiat anada ki ahtı vefaya

Çölde kıvranan yılan,
Ateşin eritemediği kin,
Katılaşmış vicdan,
Benliğe yağlı bir urgan gibi sarılan nefret duygusu,
Tabiat ananın kucağın da hayat bulamaz.
Denizin deryasında erir.
Yerini sevgiye merhamete bırakır.

Deniz, kum, güneş,
Deniz anası ve yeşil yosunların arasında
Ayağımı gıdıklayan yengeçler…
Yusuf Yılmaz