POLİSİM
 
Seni,
Şırnak’ta, Hakkâri’de, Mardin’de pusuda gördüm.
Az ötede,
Teröristle çatışmada,
Sonraki gün operasyonda gördüm.
 
Elazığ, Kars, Edirne, Trabzon’da
Trafikte sen vardın,
Ahali mışıl mışıl uyurken,
Karanlık ve soğuk gecelerde
Nöbetteydin sen,
Her yerde ve her zaman
“Önce vatan” dedin.
Yakınındaydım.
Şahidinim senin.
 
El ele, gönül gönüleydik seninle,
Kuzeyinde, Güneyinde,
Batısında, Doğusunda yurdun.
Birlikte güldük,
Birlikte ağladık,
Şehitlerimizi birlikte uğurladık.
 
Eşimizi, çocuğumuzu
Birlikte özledik.
Ana hasretini,
Baba özlemini birlikte tattık.
 
Sırasını savuşturup gitti oralardan
Senden gayrısı.
Acılara, zorluklara elveda dedi.
Çoktan yerleşti
Tehlikeden uzak,
Sakin ve rahat mekânlara.
Ama sen hala oralardasın,
Hala çatışmalardasın,
Savaşlardasın.
Hala arkadaşsın acı ve kederle.
Hala hasretsin,
Okula giden çocuğuna,
Kundaktaki bebene.

Seninle o acıları paylaşanlar seni anlar ancak.
Oralarda seninleydim,
Bu yüzdendir sana hak veriyor olmam.
 
Duydum ki beklermişsin
Üç bin altı yüz ek gösterge,
Geç onu;
Beş bin altı yüzü hak ettin sen çoktan,
Ananın sütü gibi.
Ama anlatamadın kendini hiç,
Derdini de…
 
Bilirler mi?
Pazarda elinde fileyle yürüyemediğini,
Bilirler mi?
O çok sevdiğin eşinle kol kola gezemediğini.
Sana her şey yasak,
Her şey kısıtlı,
Ekmek bile…
 
Çok şey borçluyuz sana
Sevgili polisim.
Şehit oldun,
Gazi oldun bizim için.
Sen, şereflerin en yücesine layıksın.
Uzat;
Alnından öpmek istiyorum şimdi…
 
Ömer Adar-2017