Ey vicdan, göklerde sere serpe, yerlerde vurgun
Serin bir yaz günü ılıklığında gir ruhlara
Düşende senden, yükselende
Baharlarımızı çiğnetme, uzak tanıdıklara
Ve bir çocuk senden mahrum kalmasın, anne karnında
Işığını söndürme inanan kalplerin
Gün senin rengin gibi aydınlık olsun
Solmasın gülen yüzleri kırların sultanlarının
Sen hep pak ol, beyaz laleler gibi
Tıklım tıklım senle doldur bizi
Seni çağırdığında bir fani ansızın
Sakın, sağır kalma, koşarak gel
Kimse senden yakınmasın, serçe kuşları gibi hafif ol
Atların nallarına kadar hür,
Kartalların kanatlarına kadar tutsak ol
Hani olur ya, bir kör kurşuna takılır göz kapakların
Eğri doğru, doğru eğri gelir
Sen Hz. Ömer’in adaleti gibi adaletli,
Hz. Osman ’nın hayası gibi eşsiz
Hz. Hamza’nın heybeti gibi yıkılmaz ol
Ey vicdan benim özgürlüğüm senin saltanatının altında
Yüksek dağların kibri kıramaz her gün kat be kat çoğalan umudumu
Sen kaybolmaya yüz tutmuş insanlığın tek ferdisin
Bilinmeyen yollar çizme önümüze
Karanlık perdelerini arala anaların
Siyah bir geceden, beyaz kıvılcımlarla çık karşımıza
Kalbimizin orta yerinde özerk bir cumhuriyet kur istersen
Her şeye razıyız, gün seninle bereketlensin yeter ki;
Senin olmadığın yerlerde, bebekler katlediliyor
Analar kanlı bir hüzne boğuluyor
Babalar biçare, dünya denen bu gamlı hanede
Hadi efil efil rüzgarını savur hüzünlü kalplerimize
Ey vicdan, noksanlığımızı vurma yüzümüze,
Ak bir gelin gibi, önce göz bebeklerimize
Sonra ruhlarımıza sarıl paye paye
Senin olmadığın yerlerde yazlar hep kış
Üşüyoruz…
Güllü ERSOY