Ellerim iyileşmiyor anerqa
Dilimde bilmem kaç yüzyıllık bir ağıt
Ve ruhum leş yığını bir mezarlık !


Içimde toplumsal çığlıklar ,
Karnı şiş , hastalıklı aşklar ,
Güneşini yitirmiş baharlar ,
Ve
Eni boyundan daha kısa
Dağları paralel uzanmayan bir ülke çoğalmakta


Bütün dinler ,
Diller
Ve ırklar üzerine yemin olsun ki
Yaşanan tüm gelmelerin sonu aynı anerqa
Ve bu dünya
Koca bir delik uzay boşluğunda
Birlikte çakılacağız anerqa
Bilinmez kara parçasına


Aşk ,
Ahlak kurallarını bozan tüm cinsel ilişkilerin
Kusursuz güzellikte olan fahişelerin
Panayır soytarısı gibi dolanan pezevenklerin iç savaşıdır anerqa


Şimdi özür diliyorum
Katlettiğim tüm şiirlerden
Sansürlediğim bütün medeni hallerden
Ağzı bozuk emanet insanlardan
Ve ruhumda durmadan ayaklanan yosmalardan arınıp
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum


Birtek iyiler değil
Ruhu becerenlerde erken ölüyor bu dünyada

Üç vakte kadar açılacak yolları ,
Kimsenin bilmediği sokaklarda kaybediyorum
Yorgunum yüreğim ağzımda yaşamaktan


En olmadık yerimden yakalanıyorum anerqa
Iyileşmiyor dudaklarım
Son bir cümle sonra susuyorum
Bir daha gelirsem dünyaya adımı sen koy anerqa


Ruhundan kurtulmak isteyen bedenimi bağışlıyorum toprağa
Ve ölü ağacına bir çiçek ekiyorum
Iyi uykular anerqa
Belki birgün yine nefes alırız yanyana