AKREPLE YELKOVAN
Zamanın yüce sonsuzluğunda
Bir saat durmadan döner durur
Hayat
Sıkışıp kalır akreple yelkovan arasına
Durmadan döner durur
Köşe başında bir çocuk
Aç sefil çırılçıplak
Bakışları yakıcı acı
Günahsız
Ders almaya gerek yok
İçten bir bakış
Ve titrediyse yüreğin
Yeter.
Tam öğle vaktinde
Akreple yelkovan üst üste
Buluşur kucaklaşır
Köpek kediyle koklaşır
Dağ dağa kavuşur
İki yürek iki gönül
İki el
Ve iki dudak…
Akreple yelkovanın arası
Yavaş yavaş açılır
Uzaklaşır…
Zaman güneş ve ben
Gözler sönük
Yollar uzun engebeli
Bel bükük
Dudaklar çatlak
Kaşlar çatık
Gönüller buruk
Yürekler yanık
Ve
Kahredici yalnızlık…
Tekrar birleşir akreple yelkovan
Güneş batarken
Derin bir karanlık çöker
Yalnızlığımın üstüne
Siren sesleri
Son bakış
Bir damla hasret
ve o hasretten
Geriye ne kalmış
Acısı yüreğimi kaplamış
Beklemekteyken öylece
Gün durur
Kalbim durur
Zaman durur
Akreple yelkovan durur
Yusuf Yılmaz