Seni soluyan ,
Koca bir dünya dönüyordu etrafında
0ysa sen yalnızdın
Yapayalnız onca kalabalıkta
Belki bir soluk aralığı çıktım karşına
Bir nefeslik canda
Canan oldum sandım



Kim bilir yüreğinden düşürdüğün aşkı
Şimdi hangi gönül sahiplenir
Hangi gönül
Hangi gönül kalır sevdana gebe ?
Sen anıları bir bir eskitirken
Ben ölü anılar doğuruyorum
Her gün her gece




Neydi
Neydi o ?
Ardına bakmadan pürtelaş kaçışın
Yüreğimi yakışın..



Peşin sıra duyuldu
Umudun canhıraş kanat sesleri
Ardından koca bir boşluk doldu
Yüreğimden içeri..




Gitgide uzaklaştı
Uzaklaştı
Gitmeyi kafasına koyan
ayak sesleri..



Ne duvarlar yıkıldı üzerime
sağ çıktım
Her yanım yara bere
Oysa yaralarımı sarandın
En büyük yarayı
Sen açtın



Sen en çok Vazgeçmeyi sevdin
Bense seni




Hep aralıktı gitmelerinin kapısı
Vakit artığıymış sende sevmeler
Koyverdin gözbebeklerime
Kırkikindi yağmurlarını
Yüreğim İliklerine kadar
Sen ıslandı..!



Yokluğun bile Varlığından hayırlı çıktı
Yüreğimi öne eğendin
Hangi denizde yıkarsan yıka yüreğini
tuzum çıkmayacak üzerinden


İki avucumun arasına düştü yüzüm
Parmaklarım anıların hapishane demirleri
Avuçlarıma yağıyor şimdi hüzün




Yere göğe sığdıramadığım
Bir Hoşçakala
Bir hoşçakala sığdıramadın ya beni
kimin dudaklarına serildi ise gülüşün
Orada kal.

Tanrı affetsin seni
Tanrı affetsin.





07.07.2017/BALIKESİR-Erdek



Canan EREN