Yaşamak...
Ne büyük bir nimettir
Hak ve hakikati
bilmeyen için elhak külfettir

İnsanlaşmak
liyakat bakımından
kemali yettir. Beşer olarak
kalmak ise aklı, vicdanı,
iradeyi içgüdüye teslim etmektir

Ruhunun
insicamından
bihaber olan, henüz
kendini tanımayan,
gaflette yaşayan biçaredir

Beşer
beşeri ihtiyaçların
ve arzularının nasıl takipçisi
ve hesap edeni ise,

bu nispette
umuda, hidayete
talip olmayı bilmekle
mes’ul olan akıl ve iradedir

Bazen...
Çaresiz sükut
edersin, kelamın çare
olmayacağını bilirsin

Nefsinden
konuşanla nasıl
yarış edersin, her zehabı
ve zannı fırsat görenle mi
sohbet edeceksin

Ya Hu deyip
sessizliğe çekileceksin,
kendini bir şey sanana ne
diyeceksin

Avunmanın,
aldanmanın ve aldatmanın
hangi veçhesinden
söz edeceksin,
bahane sıralayana
hangi reçeteyi vereceksin

Belki...
Gelirsin diye
Yıllarca ümit
besledim, ağladım,
avundum vazgeçmedim

Hazanın
en masum halini
niye yalnız geçirdim
Sessizce
alıp götüren
hicranın elindeydim,
hissetmeni ne çok beklerdim

Hiç değilse
en azından bir
kelam etmeni, bir iki, satırla
anmanı ne kadar çok isterdim

Olsun
her ne pahasına
olursa olsun yazarak
seni üzmek istemedim, kim bilir
belkide duygularımdan habersizdin

Mustafa Cilasun