gittiğim her yol sana çıkıyor
içimde isyan çığlıkları kopuyor
duygularıma gem vuramıyorum
ağlamak çözüm olsaydı eğer
gözyaşlarımın son damlasına kadar ağlardım
inanma sen dediklerime
ağlamam desem de
kapasam gözümü uzatsam elimi
senin kokun kaplar her yerimi
duruyor beynim yalnız seni algılıyor
hissediyor yüreğim yanımda seni
dudaklarımda kuruyor dudaklarının ıslaklığı
akarsın gözlerimden sen yaş diye
yanağımdan süzülür birikirsin
bir nehir gibi coşarsın içimde
yüreğim kabarır dev bir dalga olur
katar önüne götürür her şeyi
keşke olduğum gibi sevseydin beni
gözlerin de olmasaydı perde
işte o zaman severdin belki de
ama sen erişemediğim bir hayaldin
tıpkı çölde görülen bir serap gibi
sen yazdığım şiirler de son heceydin
seni karşıma çıkaran Allahıma şükrediyorum
biliyor musun geceleri hiç sevmiyorum artık
çünkü gözlerim açık seni bekliyorum
ben sensiz yaşıyor muyum sanıyorsun
karanlıklarda seni soluyorum
yüreğime girsen orada kalsan
aldığım hava zerrelerinde sen olsan
yağmurum olup sırılsıklam ıslatsan
içimdeki yangınlar yine de dinmez ki
yanımdayken ne kadar da mutluydum seninle
şimdi ise mutluluk çok uzak bana
ayaklarımda prangalar
gelemiyorum sana ...




Refik
04 .07 .2017
İstanbul