PERON
şen serçeler
yağmura tutulmuş
aşkın son peronunda
çağların geçidinde
kavimlerin türküsü

aynalar paslandı bu vücut
terkeyledi yolcu
bu anlamsız düşü
ben senden zindan mı istedim
yetiyordu avuçlarıma bıraktığın kızıl gül

bir nehir akıyor öylece
ellerini yitirdiğim kanadı mavi kuşlar ikliminde
peronlar sonbaharın tenhalığı
hoyrat kuytu bir özleyiş filikaların rüzgarında
peronlar
yitik söylediğimiz o çocuk şarkısı

güz rüzgarı üşütür taş bebekleri
son tren düdüğüne bağlanır umut
peronlar
peronlar
ayışığında
kanadı kırık kuş
mektup okuyor
orkide kadınlarına

selamın gelmiş esrik yıllardan
saçaklar altında üşüyen serçeleri soruyorsun
kardelen çiçeklerinin çığ altından boy verişini

peronlar
geç kalınmış zamanın çığlığı

Ömriye Karatas 04.07.2017
FOTOĞRAF:hdresim.net/hdr-tren-raylari-manzarasi-1346.html sayfasından alınmıştır.