Uzat tasını doldurayım
Kalbimden akan duru suyla
Kirlenmiş yüzünü yuyaym
Bir tas su yetmez ama
Yağmurlarda oluşur damla damla
Çirkinlikler çoğaldıkça
Yazık oluyor hayata...
Bir tas su derman olmaz deme
Ardı sıra bir pınar varsa gizli bir yerinde
Belki delinir akar derinlerden
Bir tas su da derman olur kurumak üzre
Bir çiçeğe...
Bir tas suyla yetişemezsen eğer
Yağmurlar yağsa da nafile..
Bir tebbesüm gibi bir damla şebnem
Düşmez mi her sabah yeryüzüne
Ey güzelliğini yitirmiş ruh
Belleği çamura bulanmış
Nereden geliyor bu kokular
Dilinde ölmüş tadlar
Ruhun kararmış
Aya haber salalım eritsin sedef gibi
Tüm çirkinllikleri de
Bas kırbacını ruhunu kirleten güce
Var git şöyle uzun bir mesafeye
Ay önce yüzünü
sonra ruhunu eritsin sedefçe
Yüzündeki nefret sedefden utansın
Ay ışırken tüm parlaklığınca
Yüreğinin karasını ağartırcasına
Uzat tasınına ışık dolsun
Kararmış yüzün sedefle ovulsun
Yaklaştıkça altınımsı aydınlığa
Bak şu ruhunun karanlığına
Homurdanıp duruyor ay ışığına
Dayanamıyor bu ışıltıya
Donuk yüzün,karanlık ruhunla
Yazıktır bunu yapma insanlığa
Uzat tasına ışık dolsun
Kalblerden akan duru sular
Nice ruhları yıkar
Kirlenmiş ruhuna ağla
Yazıktır insanım dediğin kalıbına
Var çık ayın sedef eriten ışığına..
Uzat tasını dolsun nurla..