Niçin...
Suskundur geceler

Amansız
sabır içinde
çare olmuyor heceler

Sinemde
bekler sır olan ümitler
Apansız mı gelecek cefa
içinde beklediğim müjdeler

Ah
beni bana
bırakmayan kederler

Bin
hüzün
içinde yaşattığı
dinmeyen endişeler

Fecre
çaresiz bakan mahrum
gözler, feryat eder kelimeler

Gel...
Senin için olsun
Tüm dualarım, umutlarım
Yakarışlarım,
akan gözyaşlarım

Ben artık
ne bahar olurum
ve ne de şevki şan

Düşünürüm
eskimiş yılları
hüzün içinde her akşam

Neyleyim
artık, hevesi, arzuyu,
hayali, niye suskundur vicdan

An,
hiç durma an,
hesapsız olan her şan ve iz’an,
heyecan akla ziyan

Neden
böyle perişansın, kuytu
düşlerin girdabında kalan baharısın,

oysa
sen ne şehnazsın,
halini ayan edemeyen hicransın

Gel..
Birlikte saklı
korkularımızı açalım
Ne kadar etkilendiğimize bakalım

Birlikte
bir karar alalım
Her ne olursa olsun
bu zandan kurtulalım

İşte
o zaman
daha özgür ve huzurlu
Kaygı ve tasadan
arınmış bir gönülle buluşalım

Gel
acaba deme,
hiç olur mu diye
Anlaşılmaz bir endişeye girme,
kendini yenilemekten korkma

Mustafa Cilasun