Kırılır billurdan kasesi ,mahrem uğultuların
Kuğuların yakıldığı yerdeyim ,ellerim is
Çekemem yükünü ,hortlak kuruntuların
fikrim yusuflar yurdunda hapis
İçimde öyle parlak, öyle mavi bir his
Yarına dair,yalçın kayalıklardan
müstağni çağlayanlar kadar gümrah
böyle kalmamalı, gözde yaş , ruhta akis
fevzaların yıkımından geriye ,tiz bir ah
neredesin , bir mektep bahçesinde düşlenen sabah...

Benimkisi zelzele sonrası ,
enkaz endişesi
ağlama komasında yurdumun her köşesi
aynı ağıtlar,türlü lehçeler
dondurmak mı zamanı
ne farkeder
cemre müjdesiyle fısıldaşırken bahçeler
vakt-i merhun ,
yani kader...
intihar etsin keder...


Ağaçlar altında , yalnız bir verandada
Kırlangıçların hüznümü paylaştığı vaki
Börtü böcek ,ağaç ,kuş
muttasıl zikr-i Rahman’da
Zeminini öpeyim toprak,
Ne ihtilallere şahit, kansız
Yüreklerde başlayıp, gözlerde biten
Müstesna ihtilaller, müstesna bir zamanda

Bitmiyor şiir , ben bitiyorum
İhtilaller bahçesinde kendimden yitiyorum
Ben şiiri şairinden tanırım
Bir de yaş damlayan dizelerinden

Bir mektep bahçesinde zarif bir ihtilal ihtimalini
Toprağın kalbine gömüp
Dersime gidiyorum


Farzımuhal