en güzel günlerimizi kendimize yakın bildiklerimizle geçirdik
şimdi uzaklardasın şarkısını
hep sonradan söyledik

ve hep sonradan gelecek aklı
kavak yellerine emanet ediyorduk
kalbi baş köşeye koyduğumuz zamanlarda

seni versinler ellere
beni vursunlar dramıyla
ajitasyonun dibine vuruyorduk
bir tek dileğim var mutlu ol yeter yalanını söylerken duvarlara
ağlar sanıyorduk.. halbuki
duvarlar pis pis sırıtıyordu acınası saf halimize

yukarıda yazdıklarımı boş ver
ne edebi bir anlamı var
ne de tutarlı bir yanı hayallerle

her şeye zaten geç kalmıştık
geç denilen yerden başlayarak her hikayeye
bir başkasının yakıp söndürmediği ateşlerde
inim inim inlerken
başka bir yangının imdadına su oluyorduk
küllerin altında..gizlice

aslında
kurtarıcı rolü üstlendiğimiz bu oyunda
kahraman olma arzusunun yegane nedeni
yarım kalmış hikayemizi tamamlamaktan başka bir şey değildi

şimdi ;

kapına bırakacağım akşam gülleri derdim ellerimde
derdim akşamı beklemek değil
solgun güller de değil
şarkılar değil
fallar hiç değil
papatya mevsimi geçti geçecek
gelinciklerden alacağım var benim
onların da bende.. biliyorum
çiçekler bahanedir sevgili
kuşlara özenme
sen su ol
ben hararetin
dilim dönmüyor artık
kalemin canı cehenneme
geç kalmışız zaten
çok bekletme

gel..

her ne olursan olarak değil
seve seve

tıpış tıpış
uzun topukluları fırlat

rahat ol lütfen

terliklerle..