Yoktum bir süre aranızda
Araf’ta işlerim vardı
Araf’ta ki işlerim, gönül bahçıvanlığıydı,
Kırılan dallarımı budadım, solan yapraklarımı temizledim,
Kuruyan ağaçlarımı suladım.
İşim çoktu yani,
İşim zordu.
Uzun bir süre oldu.
Belki aylar ama hissedilen yıllardı.
Zaman demişlerdi zamana sığındım.
İyileştirdi mi alıştırdı mı bilemem,
Ama güçlendirdiği ve değiştirdiği kesin.
Zor bir süre oldu.
Lanet ettim, şikayet ettim, isyan ettim.
Bekleyişler oldu bu süre zarfı içerisinde,
Seni beklediğimi zannederken kendimi beklemişim.
Başardım.
Temizlendim.
Değiştim.
Yorucu bir süreç oldu.
O Araf’tan indim.
İyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum
Ama bir boşluk olduğu kesin.
Bahçem boş kaldı.
Korkutucu bir şey oldu bu süre zarfı içerisinde,
Bahçem Dünya’ ya küstü
Ama umutlarım ölmedi
Ben inanıyorum bahçem Dünya ile barışacak
Ben inanıyorum,
Elime batan dikenleri birisi çıkartacak,
Ellerimi parçalayan yaralarımın izlerini
Birisi öperek iyileştirecek.
Bahçemde ki boşluk dolacak.
Çiçeklerim tekrar açacak,
Kelebeklerim tekrar uçacak,
Ağaçlarım tekrar yeşerecek
Dön Dünya
Elbet Yıldızlarımız barışacak seninle
Güneş doğdukça ölmeyecek umutlarım
Nefes aldıkça bitmeyecek inancım
Gel,
Gel bahçeme hayat getir...