Alemi yaratan yüce Rabbim’in
“Kün” emriyle bu alemde ben varım
Kırk yaşına vardığında Resul’üm
“Ikra“ diyen ilk emirde ben varım


Oğuz Kağan destanında Atabek
Yesevi’nin ilhamında ben varım
“Ata “ydım ben “Koca”ydım ben mazide
Bilge Kağan Anıtında ben varım


Dedem Korkut gelip destan söyledi
Destanı söyleyen dilde ben varım
Yunus ‘un sustuğu demlerde bile
Gönlüne seslenen yelde ben varım

Ak Şemsettin Hocamızın izniyle
Fatih ‘imin her emrinde ben varım
Küçücük beynine koca ummanı
Sığdırmaya çalışanda ben varım


Yavuz Sultan Selim Han’la Mısır’da
Mercidabık Seferinde ben varım
Ulucami Hutbesinde Cami’de
Halifemin gerisinde ben varım


Ben elince divan duran Sultan’ın
Tahtındaki her nakışta ben varım
Mevlana ’yım , ibn-ü Sina , Farabi
Hepisine yön verişte ben varım


Hilal ‘ım yerlere düşmesin diye
Haçlıyla boğuşan ruhta ben varım
Mehmedim vurulup yere düşende
Şehidimin duasında ben varım


Kurtuluş Harbi’nde en ön saflarda
Atatürk’ün sağ yanında ben varım
Koskoca milletin en dar gününde
Koşarken zafere önde ben varım


Aşığın sazında,şair sözünde
Ses veren tellerde,dilde ben varım
Mektepte anayım,evde anayım
Sevgiyle yetişen gülde ben varım


Çiçekler sevgiyle,aşkla beslenir
Sulanan bahçede,bağda ben varım
Mektepte babayım,evde babayım
İyiliğin ördüğü ağda ben varım


Kışlada askerim kelle koltukta
Her komutta,her emirde ben varım
Kürsüde verilen her bir nutukta
Alından süzülen terde ben varım


Toprakta tohumum, ağaçta meyve
Yenilen her lokma,aşkta ben varım
Çiftçinin terinde, karabasanla
Verilen emekte,güçte ben varım


Gülen yüzde tebessümüm, neşeyim
Acıda,kederde,yasta ben varım
Yağmurda güneşim,karda,doluda
İlkbahar’da,karakışta ben varım


Yeşeren yaprağa suyum,güneşim
Geçmişe uzanan kökte ben varım
Memurum,işçiyim,köylüyüm hem de
Helalden istenen hakta ben varım


Zaman çizgisinin her zerresinde
İnsanlığa hizmet için ben varım
Mazide, atide, her dem,her yerde
Öğretmenim,hizmet için ben varım