DÜŞTÜ ŞEHİR

Bu hava soğuk üşür şehrin
Uzaklardan duyulmuyor serçelerin sesi
Bulut ihtişamında kaplıyorken göğü
Toprak el vermiyor
Irmaklar akmıyor gürül gürül
Şehir soğuk şehrin kop koyu
Düştü şehir küstü şehir

Ah sevgili!
Çağlayanımda akıp dururdu resmin
Gündüz düşleri görürdü gözlerim
Ezberlerdi sözlerinden dudak izlerini
Oysa mevsim bahardan öte
Aylardan haziran ve yazdan biraz
Toprak soğuk soğuk el etmekte
Şehirler üşüyor içimde tek tek
Düştü şehir küstü şehir

Dokundum dilimdeki ücra yerlere
Ellerinde tutuşmuş resmim gözlerin hayalet
Kan kusuyorken yüreğin
Kıp kırmızı aşk, kıpkırmızı sevda
Yüz yüze dillenmiş kelimeler
Mavi kirlenmiş yeşilim yok edilmiş
Dokunmuş sessiz sessiz avazı çıktığı yerlere

Düş ormanlarım gölgelerime düş
Ağaç ağaç çiçek aç sarı saçlı yeşil gözlü
Tarumar et endamını işveli işveli
Kuşlar gözetlesin yarınları
Gül dikeyim toprağına ellerin acımasın
Kavrulsun şehir yansın ışıklar
Üşümesin şehir ayaz ayaz
Dilim varmıyor nahoş kelimeleri söylemeye
Dudaklarım acıyor kanattığın yerden
Buruk buruk bir dünya sürerken
Yıllar öncesinde sönen alevlerde
Düştü şehir küstü şehir
Mevzi mevzi yeniden doğ şehir

19-06-2017
Hayrettin ŞAHİN