0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1063
Okunma
Nefesin başka yerde yaşarken
Ben hep aynı melodiyi dinliyordum
Yokluğunun enkazı içimi yararken
Gökyüzünün acı yüzünü seyrediyordum.
İçimdeki yaralar derinden sızlarken
Yüreğime hüznün hastalığı bulaşıyor
Bedenim alevlerin ortasında kalırken
Sabahlara kadar senin resmini çiziyordum.
Hücrelerim yokluğunla boğuşurken
Ruhum hayatının en büyük acısını yaşıyor
İçimin hiç gülmediği zamanları yaşarken
Sensiz geçen zamana yüreğimle ağlıyorum.
Mehmet Öksüz