çekilmiyor ne hüznün ne de yüzün
yargısız infaz yapma geçmiyor sözün
utanma da kalmamış kararmış gözün
çırpındıkça batıyorsun
edepsiz mahallenın terbiyesiz bebesi
düştü masken göründü gerçek yüzün
kin nefret sarmış her yanını
boğulacaksın kendi kusmuklarında
bir düşün utan yaptıklarından
kendine de bana da zehrettin dünyayı
baki kalmalıydı dostluklar
olsa da aramızda kırgınlıklar
bulamazsın bir gün yanında kimseleri
keserler o sivri dilini
acıdır dostun sözleri
hakim ol kendine sussun dilin
bir elinle verdiğini görmesin diğeri
kakma başa olmaz değeri
olmasın endişen
kalmaz kimsenin ahı kimsede
bir gün olacak yakanda iki elim
işte o gün diyeceksin sussaydı dilim
bel altı vurmak yakışmaz kimseye
yeter sus artık
tak sepeti koluna git yoluna
çıkma bir daha karşıma ...



Refik
16.06.2017
İstanbul