Kızıl öpüşler
nisanla demlenmiş
temmuzlarımdan sızan
aşk nefesim baharım

yüreğimin tellerinde dolaşan bir bestesin
baharın sinesinde büyüttüğüm kınalı sevdam
gel öldür beni bakışlarında

gülüşünden kopan güller uçuyor
gecenin voltalarında
mavi yağmurlar tünerken
dudaklarının kıyısına
buselik makamlar dolaşıyordu saçlarında

ararım seni dudaklarımıza çaldığımız
çocukluk şarkılarında
gel yine çare ol virane yalnızlığıma
nasılda yazardık sevmelerimizi
cumbaların buğulu camlarına

yine gel
küçük baharlar yarat
çiçekli gözlerinden
tatlı gülüşler düşür gamzelerinden
bıraksın bizi ayrılığa banılan zaman
göz huzmelerinde saklı aşkından
bir umut ışığı ver bana
medet umdurma bana ama yıldızlardan
gün batımının ışıklarında uğurlanırken
mavi gökyüzü
okşuyordu dudaklarını bir güz şarkısı

patlarken dalgalar ağlayan kayalarda
senin kokunu yayıyordu
portakal çiçekleri

soluklan gel sende benim gibi
gün batımının kızıl öpüşlerinde
olduğu gibi



Hülyanna