Yağmurlar yağıyor Yurduma kurşun gibi
Ihanetin dinmeyen sagnak şiddetinde
Silik ruhlu insan sluetleri
Yürek sızısı olur Türkiyenin
Yemyeşil umutları cayır cayır yanar
Henüz ilk baharındayken ümitlerin
Yedi kat gökten inecek merhamet diye
Avuç acmış bekler canlı ölülerin.

Oysa benim yağmurlarım başka
Dipdiri gençliğime yağdırırım kurşunları
Rengarenk karanfillerde açtırırım umutları
Bir masalı yeniden yazarcasına
Haine mezar kazarcasına
Turana koştururum tulparımı...

Mühürlediğim isyan dolu sözlerim
Yarınlara gönderilmiş mektup aslında
Kimseler bilmez hep oradadır
Bomboş sokaklardan ve
Silik insan kalabalıklarından geçer
Rüzgara savururum düşlerimi
Uçsuz bucaksız Türk yurduna
Dedem korkuta atam oguza
Bitmeyen gece ve gündüzlerce
Kaçtığım sessiz çığlıkları taşırım.

Benim yağmurlarım başka
Üşütmez yüreğimin duvarlarını
Kızgın çöl akşamlarından alır
İçimde engin mavi okyanuslara taşır
Sırılsıklam olurum eskimeyen düşlerimden
Ellerimde kalır kor ve yanık izleri
Ötigenden çıkmak için dağları delerken.

NOGAYTÜRK