Ulu orta yerde ozanım dersin
“Ufak doğra dostum, civcivler yesin”
Tartışılmaz şair yazanım dersin
“Ufak doğra dostum, civcivler yesin”

Aşığın ruhu pak istemez kalay
Ego zırvasıyla çeker mi halay
Ben ozanım demek, dil ile kolay
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Usta tırnakçısın hazla çarpansın
Araklamak işin çalan çırpansın
Üç ondan beş bundan bulup kırpansın
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Ne bir evliyasın nede bir veli
Bükmeye çalışma bükülmez eli
Ağzına dolama yorma Veysel’i
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Tanı Mahsuni’yi bil Pir Sultanı
Soluklandığımız bu koca hanı
Sorup öğrenmeden, ilim irfanı
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Babı böyle yoktur, cimiyle lamı
Arife gerekmez cahil kelamı
Bilir ayrıt eder içten selamı
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Fazla bel bağlayıp atımlık usa
Aklını hapsedip, koyma fanusa
Kendini eş tutma koca Yunusa
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

İnsanı kırmak mı, yönüm dediğin
Üç beş metre bezdir benim dediğin
Gark olur toprağa tenim dediğin
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Sevgi kadehine olmazsan saki
Varlığın siyahı eylemez haki
Cehalet özdeyse kalırmış baki
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

IŞIK gönüllere köprü kurmazsın
Benlik hırkasını yere vurmazsın
Verdiğin ikrardan, kalben durmazsın
Ufak doğra dostum, civcivler yesin

Azimet IŞIK ÇEKMEKÖY İSTANBUL