harfler
her sözcüğün tuğlası bu ara
ve her tuğla
bir cümlenin satırında diziliyor ellerimde
sonra
şiirden bir ev yapıp
yıkıyorum yine
çünkü anlam diye örttüğüm çatı..vita yağ tenekesinden hallice
gece kondular gibi geliyor gözlerime

içimin harcına
senden kalanları katıp
karıyorum bi güzel
lakin
mayası tutmayan ekşi bir yoğurt gibi
kıvama bir türlü gelemeyen harca dönüşüyor

tabi kıyamıyorum
üst üste
üstesinden gelemediğim cümleleri
esaslı bir anlamın etrafında toplayıp
anlatayım diyorum..olmuyor

yazdığım her yazı
yazı bir türlü getiremeyen kışa dönüyor parmaklarımda
ve şairinden nefret eden bir kalemin
kelamına küslüğü gizleniyor satır arasında

anla işte

seni yaşamak ile
banda sarıp izlemek arasında
bir ömür var
ve ben zamanı yay gibi gererken
kırıyorum kendimi

bakma sen
bu kırık
bu dökük
bu ne idüğü belirsiz sözlerime

kağıt kaleme
kalem bana
ben
hepsine küs..