gidişinin kızıllığıdır mavi düşlerim
ertelenmesidir kırık dökük hayallerimin
kağıttan kayıklarım yüzmeyecek artık
ve sen olmayacaksın ışıksız penceremde
perdelerim kapalı
seninle birlikte umutlar da tükenecek
gözümde iki damla yaş kalacak
kuruyan gözlerimde son noktayı koyacak
sessizce gidişine seyirci olacak
geride hayat pınarları kurumuş bir can kalacak
ya ben ne olacağım hiç düşündün mü
senden kalan anılarla mı avunacağım
uzaktan el salladığın da giderken can vermişti
içimdeki çocuk yaşamıyor ki
demek ki sevmemişiz ikimiz de
büyütmüşüz aşkı gözlerimizde
bir düş gördük belki de
olmayacak dua ya amin demişiz hayallerimizde
gerçekler acıdır kanatsa da içini
hele bir de riyakarlık girdimi araya
tüketirmiş yalan olan sevgileri
gözün görmez o çok sevdiğini
çıkarıp atarsın yüreğinden can dediğini
ne arar ne de görmek istersin yüzünü
yaşananlar geçer gözlerinin önünden
derin bir ah çeker
acısıyla tatlısıyla hatırlarsın yine de
hayat bu neylersin
ve gözlerin de yaşlarla bitirirsin...



Refik
31.05.2017
İstanbul