sorguladım kendimi bugün
bir gün çat kapı gelecek o son gün
daha masum çocuktum dün
ekmeğini herkesle her canlıyla paylaşan
yüreğinde zerre kötülük olmayan...

gündüzün bir vakti dünya bana oldu karanlık
kendimi hissediyorum sanki idamlık
bu canın hükmü bir fermanlık
gel deyince Mevla!
gitmek var koşa koşa!
bedeni ziyan ettik ömrü geçirdik diyerek boşa
vade dolunca azrail bakmaz hiç yaşa başa
ister garip kul ol ister cihana paşa
günler bize ödünç çıksak da aya arşa
hey benliğim
diyemiyorum ömür senin nasıl yaşarsan yaşa
hesabını vereceğiz gidince mizanda paşa paşa
yanlış anlaşılmasın isyan değil bu haşa
diyorumki olmayalım nefsimize kul şeytana maşa!...

Onurla söylüyorum
kendimce yine öyleyim
yine masum büyütmediğim çocuk yüreğim!
ondan diyebiliyorum ben değişmedim
değişen elimde tutamadığım
o kısa an bedenimi yaşlandıran...

ne badirelerden geçtim saçlarıma düştü erkenden aklar
sabır dedim Rabbim sabır
yine de hayata sitem etmedim
kendime kızdım hep kendime yazdım
acılardan da acı sayfalarca sitemli ferman
kimseye ettirmedim kendimden el aman
neysem o olacağım dün bugün ve her zaman
gelince vakit korkmayacağım gitmekten o zaman
benim korkum tek olmalı sevdiklerime hasret kalmaktan...



31 Mayıs 2017
Mlk