Aşk şerbeti sanıp zehir’e daldık
içtikçe yüreği ateşe verdik
bazen sarıldık hayallere
bazen darıldık uykusuz karanlık gecelere.


Sana büyüttüğüm düşlerimi,
söküyorum teker teker gecenin kör saatinde
aşıyorum birer birer
yıldızlar kayıp düşüyor
yağmur, yağmur serpeliyor gözyaşlarım
ne yapsam olmuyor sökemiyorum kalbimden kalbini..


Her gün aynı saatlerde yüreğimi sarmalıyor hayalin
kaç gün geçti
kaç yıl oldu
bahar geldi
kışa döndü benim ömrüm
lale devri çoktan bitmiş
aklım beni çoktan terk etmiş
yüreğim isyanlarda yerle bir olmuş .


Varlığın kanımda, şimdi nerdesin?
tek çareydi aşkın sen neyin peşindesin
bilmem ki hangi karanlık gecenin koynundasın.


Seni bilmem ama
ben yine ateşlerde küldeyim
özlüyorsam eğer en karanlık gecelerde
işte o zaman yüreğim isyanlarda .


Yine karanlık bir gecedeyim
zehir gibi duygularım
hayallerim düşlerim
dokunma yanarsın
ateşte kül yüreğim...



Şiir_Yaralı_34/Avusturya